گفتگوی بت حاله [گفتگوی بث حّله]، بحث و گفتمانی است که میان یک راهب مسیحی و امیر عرب شکل گرفته است. آن گونه که از ظن و گمان‌های پی در پی برمی‌آید نام این راهب ابراهیم بوده و این گفتگو در زمان خلافت کوتاه مدت یزید ابن عبدالملک یعنی در حدود 720 میلادی رخ داده است. از متن این گفتگو چنین برمی‌آید که روزی عربی بلند مرتبه که احتمالاً در جایگاه مباشر به «ابوسعید مسلمه ابن عبدالملک» (برادر خلیفه) خدمت می‌کند به جهت بیماری خود به «صومعه‌ی بت حاله» قدم گذاشته و مدت ده روز میهمان راهبان این صومعه است. در این مدت کوتاه، بحث و گفتمان رفت و برگشتی میان این عرب عالی رتبه و یکی از راهبان صومعه شکل می‌گیرد که بعدها متن این گفتگو نگارش شده و به پدر یعقوب نامی تقدیم شده است.
[متن بسیار جالب و تفکربرانگیز است، جدا از این که میزان وثاقت آن تا چه اندازه باشد. خواننده می‌تواند تا حدی حال و هوای چنین شرایطی را حس کند و …]
